پرواز

شب بود و ماه .

شب پره دور میزد در باد.

دست به دست میرود،

دختری بی کفش ،

با پای شکسته.

سرد بود لبهای کوچکش.

پیله بود در مشتش.

کاکایش گفته بود پرواز نزدیک است.

خواب بوی خاک میداد.

باد، های های زوزه میکشید.

*

شکر کرد مادر.

پروانه خواب بود.

نمیدانست در آبادی بالا،

زمین شلوار خاکی اش را تکانده است.

.....

تکه

تکه

تکه می شوم.

مثل خودکشی ابر.

این کلمات بهم ریخته جورنمیشوند.

جمله نمیشوند.

خیالت راهت !

این پازل راازهرطرف هم که بچینی

باز یک تکه کم میآوری.

سیب و گندم...........

خیالت را راهت کنم

تقصیر سیب نیست

حتی فکرکنم آن وقتها هم تقصیر گندم نبود.

یکدنگی آدم بود.

اینجا منظورم حواست.............

*(گوشه ای از شعر رسول رخشا که خیلی به دلم نشست)

آخرین کلید

تا از حقیقت خیس شویم

                         چتری گم میشود.

تعبیر خوابهای بی سر و تن.

                            رویا یی همه کاره.

و تقدیری که بی اعتنا

                           از کنارت می گذرد.

گیرم ،

آخرین کلید این قفل هم چرخاندی

                                       .............؟

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

بشتابید...بشتابید

سایت والس ادبی اقدام به برگزاری مسابقه  الکترونیکی شعر نموده است.برای اطلاعات بیشتر میتوانید به این آدرس مراجعه کنید.

کافه پاییز

از همهمه

         سیگار

 و                     

               صندلی    

نگاهی دوخته به در

مچاله لحظه های کاغذی.

سکوت در فنجانی حل میشود.

چقدر از حرفهای نا گفته پشیمانیم.

زایمان زندگی

پرده ها را بکشید

میخواهم با چشمان باز بخوابم

سایه ها در کمینند

روزها بی جامه

واژه ها بی نماز

ومن باردار نطفه کلماتی که هرگز به دنیا نمی آیند

پرده ها را بکشید

زایمان زندگی نزدیک است.