عکس عروسی.

یکیشون فوکول کرواتی و اون یکی ، تور به سر و دسته گل به دست . چنان به هم چسبیده بودند که سه چهار سانت از بالا  و هفت هشت سانت از چپ و راست جا اضافه آمده بود.

از توی قاب،  آسمان دنیا آفتابی بود.

یواش یواش زمان که گذشت ابعادشون وسیع تر شد . قاب تنگ تر شد. سرشون به سقف خورد و دستاشون از قاب بیرون زد . مجبور شدند به پر و پای هم بپیچند.

شیشه رو بخار گرفته بود. دنیای بیرون بارونی بود.

دست آخر این یکی دید اون یکی ، جاشو تنگ کرده . کف دست و پاهاش رو گذاشت پشت اون یکی و با تمام وجود از قاب بیرون پرتش کرد.

بعد به خودش گفت : پرتره بودن خیلی بهتر ازعکس یادگاریه !!