بی عنوان...

 

دوره های زندگی ، مثل پیاز لایه به لایه به زندگی ما اضافه میشن .

در هر دوره از زندگی ما آدمهای خاصی وارد میشن و خاطره ای شیرین از خود به یادگار میگذارند و  در دوره بعد جای خودشون رو به آدمهای دیگه ای میدن.گاهی وقتها دلمون برای لایه های کهنه و آدمهایی که متعلق به دوران خاصی بودند تنگ میشه .

بعد که وارد هزارتوی تارعنکبوتی ذهن میشیم ،میبینیم دلتنگی ما برای لایه های کهنه نیست  این شیرینی خاطرها هستند که مزشون رو به زیر زبون ما میکشونند.

نظرات 15 + ارسال نظر
فریاد سه‌شنبه 28 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 01:58 ب.ظ http://paramour1967.blogfa.com

هیچکس جاشو به کس دیگه ای نمیده و هیچکس هم تو خونه نفر قبلی بساطشو پهن نمیکنه.
همونطور که گفتی لایه به لایه ایم ولی هر لایه در مکان وموقعیت خودش قرار داره ٬ فقط مهم اینه که در اون لحظه خاص ما تو کدوم لایه جا خوش کردیم ٬ غافل از لایه های قبلی و بعدی!
تابعد

ببر وحشی سه‌شنبه 28 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 02:05 ب.ظ

آدما میان و میرن ٬ خاطره هاست که میمونه ولی من همیشه معتقد بودم که تو این رفت و آمدها یکی میاد که هیچوقت نمیره.
اما.......
اما این تصور خیلی کمرنگ شده و احساس میکنم که خیالی بیش نیست.
خدا کنه اینطوری نباشه!!....

محمدرضا سه‌شنبه 28 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 04:25 ب.ظ http://ictworld.blogsky.com

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
هرکسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

صفا سه‌شنبه 28 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 06:41 ب.ظ http://namayan.persianblog.com

شازده خانم از وبلاگ شما دیدن کردم جالب بود امید است به وبلاگ من هم سری بزنید بلکه بتوانیم همکاری صمیمانه ای داشته باشیم.

فریدون زاکانی سه‌شنبه 28 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 10:01 ب.ظ http://glimche.persianblog.com

سلام و درود. ما سوژه های شما را هم قبول داریم. هر چه به عمق فرهنگ مرتبط تر باشد بهتر. افتخار دهید

غلامرضا خان سه‌شنبه 28 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 11:52 ب.ظ http://razmgir.persianblog.com

شیرینی خاطره خود بهانه است .شیرینی خود زندگی است.

انجلیا فاستر چهارشنبه 29 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 01:05 ق.ظ http://mahalehaykodaki.persianblog.com

ما شرقی ها خیلی به خاطرات وابسته هستیم. دیدی وقتی می ری

سراغ کمدت یا یه چیزی که برات خاطره
داره چقدر سخت می تونی ازش بگذری.
من الان دو ساله روی خودم کار کردم
تا بتونم انقدر به گذشته وابسته نباشم.
ولی گاهی ازار می دن.
گاهی.
منتظرم
تا بعد

حسین چهارشنبه 29 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 11:59 ق.ظ http://daam.blogsky.com/

سلام. نمی دونم اما من وقتی یاد رفقایی می کنم که دیگه الان نیستن یا اصلا دسترسی به اونا ندارم هرچند خاطرات شیرینی باهاشون داشتم اما اوقاتم تلخ میشه. موفق باشید

حسین چهارشنبه 29 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 01:25 ب.ظ http://daam.blogsky.com/

سلام. این رو حتما بخون رنج نامه رضا خجسته رحیمی عضو تحریریه شرق: http://www.rezakh.blogfa.com/post-24.aspx. قسمتهایی از اون رو تو وبلاگم گذاشتم

بنفشه چهارشنبه 29 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 04:07 ب.ظ http://banafsheh192.blogfa.com/

خوب لایه لایه مثل پوست پیاز نه؟همیشه همینجور بوده...راستی کامپیو ترم خراب بود تازه دیشب روبراه شد.

سکوت دیوار پنج‌شنبه 30 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 03:07 ب.ظ http://www.wall.blogsky.com

سلام
زندگی به نظره من تاش رسیدن به آرزوهاست...

آتنا پنج‌شنبه 30 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 09:19 ب.ظ http://www.partenon.blogsky.com

شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم خداحافظ ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم خداحافظ ، و این یعنی در اندوه تو می میرم در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد و برف نا امیدی بر سرم یکریز می بارد چگونه بگذرم از عشق ، از دلبستگی هایم ؟ چگونه می روی با اینکه می دانی چه تنهایم ؟ خداحافظ ، تو ای بانوی شب های غزل خوانی
بیا پیشم.
سبز باشی و پایدار و فعال.....

دولت خنده پنج‌شنبه 30 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 09:58 ب.ظ http://d0lat.blogsky.com

در همین رابطه یادمه یک نفری بود که معتقد بود شخصیت خودش و همنوعاش مثل پیاز لایه‌لایه است: شِرِک

سینوحه پنج‌شنبه 30 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 11:24 ب.ظ http://www.pedrami.persianblog.com/

سلام.حرفتون قابل تایید.
خوشحال شدم از آشنایی با وبلاگتون.خوشحال میشم سری بزنید.

هویج چهارشنبه 10 آبان‌ماه سال 1385 ساعت 09:07 ب.ظ

سالم
اگر دوست داری داستانهای عالی بخونی به من ای میل بزن

ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد